Problem innowacyjności a Unia Europejska

Unia Europejska od zawsze zwraca szczególną uwagę na wszelkiego rodzaju innowacyjność. Władze Unii często podkreślają, że innowacyjność (dla wszystkich krajów członkowskich) jest podstawą sukcesywnego wzrostu gospodarczego, co wpływa na poprawę warunków społecznych i ekonomicznych. W założeniu polityka Unii Europejskiej ma pomagać państwom w innowacyjnych badaniach, które mogą przyczynić się do ulepszenia gospodarki. Pierwszy Traktat (1951), który powoływał Wspólnotę Węgla i Stali, można w nim zauważyć pierwsze oznaki politycznego zaangażowania w innowacje.

Otóż Traktat ten miał zadbać o rozwój wspólnego rynku surowcami: węgla i produktów stalowych. W kolejnym Traktacie, z 1957 roku, który powołał Europejską Wspólnotę Gospodarczą, zostały wprowadzone inne działania. Mianowicie Traktat ten uwzględniał wspieranie badań technologicznych i naukowych, politykę wspólnego rozwoju oraz tworzenie takich warunków, które korzystnie wpłyną na poziom edukacji. W drugiej połowie lat 80.

XX wieku wprowadzono Jednolity Akt Europejski, który nakreślił problem konkurencyjności towarów europejskich – ugruntował wszystkie te postanowienia Traktat z Lizbony.